Не так давно мы публиковали интервью с Нурболотом Азаматовым, как нас осыпали вопросами о переводах нашего студента. Напомним, что Нурболот является студентом первого курса АУЦА факультета свободных искусств в направлении прав человека. Нурболот известен как переводчик художественных произведений и автор блогов на нескольких известных информационных сайтах. Он перевел десятки произведений на кыргызский язык и с некоторыми из них, мы решили поделиться с вами.

В крови горит огонь желанья,
Душа тобой уязвлена,
Лобзай меня: твои лобзанья
Мне слаще мирра и вина.
Склонись ко мне главою нежной,
И да почию безмятежный,
Пока дохнет веселый день
И двигнется ночная тень.

Александр Пушкин, 1825

Канымда каалоо оту жанып турат,

Жан дүйнөм өзүң менен жараланган.

Өпчү мени, сенин өбүүң кандай рахат,

Кымбат турат мирра гүлдөн, шараптардан.

Көңүлдүү күн кайрылып кайткычакты,

Түн түрүлүп, таң кайрадан аткычакты,

Көнчү мага, назик гана башыңды ийчи,

Мемиреген бейпилдикти сезейинчи.

Которгон: Нурболот Азаматов, 2016

***

Цветок

Цветок засохший, безуханный,
Забытый в книге вижу я;
И вот уже мечтою странной
Душа наполнилась моя:

Где цвёл? когда? какой весною?
И долго ль цвёл? И сорван кем,
Чужой, знакомой ли рукою?
И положен сюда зачем?

На память нежного ль свиданья,
Или разлуки роковой,
Иль одинокого гулянья
В тиши полей, в тени лесной?

И жив ли тот, и та жива ли?
И нынче где их уголок?
Или уже они увяли,
Как сей неведомый цветок?

Александр Пушкин, 1828

Гүл

Гүл көрдүм эски китеп арасынан,

Соолуган, куурап эчак, унутулган.

Көңүлүм эргип анан толуп чыкты,

Капыстан кыялдарга келе калган.

Кайсы жазда, качан, кайда гүлдөдү экен?

Гүлдөгөнбү узакка? Үздү экен ким?

Тааныштынбы же байтааныш колунанбы,

Китепке бул неге салып койду экен?

Сунулдуңбу кездешүүнүн урматына,

Же өкүттүү айрылуунун кайратына.

Сейилдерин жымжырттыкта жалгыз курган,

Салып эске гүл турабы кайра-кайра?

Жүрүшкөндүр азыр алар арабызда,

Жүрсө эгер ал экөөнүн орду кайда?

Же ал экөө белгисиз гүлдөй болуп,

Жүрөк эзип калышканбы эбак соолуп?

Которгон: Нурболот Азаматов, 2016

***

Aşk başlamadan güzel,
Kalplerde heyecan
Bakışlarda korku olduğu zaman güzel...
Birbirimize sezdirmemek için çırpınış,
Başkaları görmesin diye çabalayış,
Gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman...
Aşk başlamadan güzel....

Ümit Yaşar Oğuzcan

Сүйүүнүн сонун маалы,
Жаңыдан тутанганы...
Жүрөктөр уйгу-туйгу,
Тик кароо - чочуганы,
Ал сага, а сен ага,
Сездирбей тырышканда,
Башкалар көрбөсө деп,
Жан уруп жашырганда,
Каректер чагылганда...
Сүйүүнүн сонун маалы,
Жаңыдан тутанганы...

Которгон: Нурболот Азаматов, 2016

***

Я помню, любимая, помню
Сиянье твоих волос.
Не радостно и не легко мне
Покинуть тебя привелось.

Я помню осенние ночи,
Березовый шорох теней,
Пусть дни тогда были короче,
Луна нам светила длинней.

Я помню, ты мне говорила:
"Пройдут голубые года,
И ты позабудешь, мой милый,
С другою меня навсегда".

Сегодня цветущая липа
Напомнила чувствам опять,
Как нежно тогда я сыпал
Цветы на кудрявую прядь.

И сердце, остыть не готовясь,
И грустно другую любя.
Как будто любимую повесть,
С другой вспоминает тебя.

С.Есенин, 1925

Жадымда, сүйүктүүм, жадымда,
Чачтарың ажайып жаркыган.
Оңой иш болбоду жаныма,
Өзүңдү өзүмсүз калтырган.

Күздөгү ал түндөр эсимде,
Кайыңдын шыбышы коштогон.
Оо, анда күн кыйла кыска эле,
Ай гана бизге дос болгон.

Эсимде, ошондо айткансың:
“Көп жылдар өтсө арадан,
Унутуп мени саларсың,
Тапкандан кийин башка адам”.

А бүгүн липа гүлдөгөн,
Эстетет ошол сезимди.
Аярлап тармал чачыңа,
Гүл сепкен учур, кезимди.

А жүрөк үшүүгө көнбөгөн,
Муңайым сүйөт башканы.
Жактырган өзү баянын,
Эскерип кайра баштады...

Которгон: Нурболот Азаматов, 2019

***

Человеку нужен человек,
Чтобы пить с ним горьковатый кофе,
Оставаться рядом на ночлег,
И интересоваться о здоровье.

Чтобы улыбаться просто так,
Чтоб на сердце стало потеплее,
Чтобы волноваться, там сквозняк,
Одевай-ка тапочки скорее.

Человеку нужен человек,
Позвонить, послушать его голос:
"А у нас сегодня выпал снег.
Как ты без меня там? Беспокоюсь!"

Чтобы был приятель, друг, сосед,
И еще сопящая под боком,
Без которой счастья в жизни нет,
Без которой очень одиноко...

Марина Бойкова

Адам керек, адам зарыл адамга,

Аны менен кофе ичүүгө ачуурак.

Түнөк болуп, түнү бирге калууга,

Туруу үчүн дени сакпы, ал сурап.

Жылмайып туруу үчүн жөн гана,

Жүрөктөрдө болсун үчүн жылуулук.

Убайым жеп: “Кий тезинен бутуңа,

Койбосун аркыраган жел уруп”.

Адам керек, адам зарыл адамга,

Анан чалып, үнүн угуп турууга:

“Бизде бүгүн балбалактап кар жаады,

Кабатырмын! Канттиң менсиз? Аманбы?”.

Досуң болсун, жоро-жолдош, кошуна,

Дагы болсун жароокер жар жаныңда.

Такыр эле жашоо болот кунарсыз,

Торундасың жалгыздыктын буларсыз...

Которгон: Нурболот Азаматов, 2017

***

Благодарность

Спасибо всем, кто нам мешает,
Кто нам намеренно вредит,
Кто наши планы разрушает,
И нас обидеть норовит!

О, если б только эти люди
Могли понять, какую роль
Они играют в наших судьбах,
Нам причиняя эту боль!

Душа, не знавшая потери,
Душа, не знавшая обид,
Чем счастье в жизни будет мерить?
Прощенья радость с чем сравнит?

Ну как мудреть и развиваться
Без этих добрых злых людей?
Из ими созданных препятствий
Возникнут тысячи идей,

Наполненных добром и светом
И повторю я им сто раз:
СПАСИБО ВАМ за всё за ЭТО,
Ну что б мы делали без ВАС?!

Наталья Дроздова

Ыраазычылык

Ыраазымын тузагын жайгандарга,
Атайылап зыянын кылгандарга,
Ниеттерге ойлогон каршы чыгып,
Умтулушкан түрткөнгө капаларга!

Туздап жатып ушинтип көңүлдөрдү,
Суу бүркүп, калтырган кара тагын.
Аңдап билип, аларың түшүнөрбү,
Жашообузда кандай роль жаратканын?

Жан дүйнөлөр билбеген жоготууну,
Эмне экенин туйбаган ызалануу.
Кантип өлчөп өмүрдөгү бакытын,
Кантип сезет кечирим ырахатын?

Алга жылуу, өнүгүү, акыл толмок,
Арам ойлуу жакшыларсыз кайдан болмок?
Мына ошолор туш кылган тоскоолдуктар,
Миң жаңы ойго айланып, канат болот.

Жакшылыкка, жарыктыкка толуп, канып,
Мен аларга жүз ирет кайталаймын:
Өзүңөрсүз не кылмакпыз? Болуп карып?!
Баары үчүн баарыңарга ыраазымын!

Которгон: Нурболот Азаматов, 2017

***

Забыть тебя? А с кем я буду...
Печали, радости делить?
Пусть лучше все меня забудут,
Чем я смогу тебя забыть...

С.Есенин

Сени унутуу? А ким менен…
Бөлүшөм кайгы, күлкүмдү?
Унутканча сени мен,
Унутсун баары өзүмдү…

Которгон: Нурболот Азаматов, 2017