Бишкек шаарынын вице-мэри, көптөгөн социалдык-экономикалык, экологиялык, эл аралык долбоорлордун демилгечиси жана жетекчиси Айжан Чыныбаева кайрымдуулук жана ыктыярчылык иштери боюнча төмөнкүлөрдү айтат. 

Сүрөт: Sputnik Кыргызстан

- Табиятыңыздан кайрымдуу инсан болсоңуз керек...

- Мен бала кезден эле ыктыярчы болуп өстүм. Ал учурда “Тимурчулар” кыймылы бар эле. Улуу ата мекендик согуштун ардагерлерин таап, аларга үй тиричилигинде жардам берчүбүз. Бир ардагер чоң энеге жардам берип жүрдүм. Идиш-аяк жууп, үй жыйнап жатып, канчалык пайдалуу жана сооп иш кылып жатканым үчүн өзүм менен өзүм сыймыктанчумун. Союз мезгилинде баалуулуктар да өзгөчө болчу.

Андан соң, АКШда аялдар үчүн кризистик борбордо 3 ай ыктыярчы болуп иштедим. Мага ал жактагы борборлордун иши, аялдарды колдоо боюнча мамлекеттик программасы өзгөчө жаңылык болду. АКШдан келгенден кийин Борбордук Азиядагы Америка университетине тапшырдым. Анда дагы ыктыярчылык сезимдер ойгонуп, базарларды кыдырып каражат топтоп, балдар үйүнө алып барып жүрдүк. Окуу жайды бүткөндөн кийин борбор калаадагы отелдердин биринде иштеп калдым. Ал жерде Ротари клубдун иши менен тааныштым. Бул эл аралык уюмдун өкүлдөрү менин жүрөгүмө жакын ишмердүүлүк менен алектенерин көрүп, 2007-жылы алардын катарына кошулдум. Бул аралыкта абдан көп иштер жасалды. Военно-Антоновкада эки ири чеберчилик борбору, социалдык жатакана, дааратканалар курулду.

Тажрыйба топтоп, мен аталган клубдун президенти болдум. Ар бир жетекчи алдына өзгөчө тапшырмаларды коюп, план мерчемдейт. Мен ошондо жан дилим менен жакшы көргөн “Уй белек кыл” долбоорун ишке ашыргам. Жалпы 120 уйду социалдык кызматтар жана жергиликтүү айыл өкмөттөр аркылуу колу жука үй-бүлөлөргө таратып бергенбиз. Ага кошумча, сүт тарта турган машина дагы белек кылганбыз. Бул долбоор бүгүнкү күнгө чейин уланып келе жатат. Коомго кызмат кылуу – менин тагдырым деп билем.

Ошондой эле, балдар үйүндөгү ата-энеси миграциядагы балдар менен да көп иштеп келебиз. Аталган мекемелердин жетекчилери мага таарынбай эле коюшсун, бирок ал жердеги шарт начар эле абалда калууда. Зордук-зомбулук да жок эмес. Айрым балдар үйүндө мисалы, 30 балага 40 адис иштейт. Жумуш экономикалык жактан да туура эмес түзүлгөн. Аз айлык алган адистер балдарды жакшы карабайт да. Ушундай шартта өскөн балдар бакма болуп чоңоюп калышат. Кудум баары ага милдеттүүдөй болуп калышат. Ошондуктан, өлкөдө балдар үйүнүн болбогону жакшы.